χιονοδρομικό Πηλίου,μια πονεμένη ιστορία

... και ξαφνικά,εκεί που κάτι πήγε να κινήσει τα σκουριασμένα γρανάζια του πολύπαθου τομέα που οι αφελείς ονομάζουμε τουρισμό,ξαναμπαίνουμε στην κατάψυξη. Με υποδομές που δεν υπάρχουν,συντηρήσεις που δεν έγιναν, υποσχέσεις που δεν κρατήθηκαν,αλλά με πλεόνασμα κομπορρημοσύνης, το σύντομο θεατρικό,έφτασε και για φέτος στο φινάλε του.Θεατές στο ίδιο μίζερο,μικρόψυχο και αποκαρδιωτικό έργο,βλέπουμε για μια ακόμα φορά την αυλαία να πέφτει με θριαμβολογίες και προσωπικά στοιχήματα που κερδήθηκαν για τον εκάστοτε διαχειριστή... Τι κι αν ρημάξουν τα πάντα του χρόνου , τι κι αν γίνει πλιάτσικο στα υλικά που κάθε φορά ΞΑΝΑ- προμηθεύονται τι κι αν τα καθίσματα στα lift είναι τον επόμενο χειμώνα πιο σκουριασμένα, τι κι αν μείνουν στον αέρα όχι για δύο, αλλά για έξι ώρες ανυποψίαστοι επισκέπτες,τι κι αν μας φτύνουν και εμείς νομίζουμε οτί βρέχει. Η καυτή πατάτα, θα έχει περάσει στα χέρια άλλου και η ανακατανομή των ρόλων από τον νομάρχη λάρισας θα έχει ανταμοίψει τον έπαρχο πηλίου με κάποια πιο ευνοϊκή θέση.

Είναι δυστυχώς η ιστορία του τόπου μας.Είναι η κατάρα αυτής της πόλης.Η χαρά του εποίκου, του εσωτερικού μετανάστη και του κάθε αριβίστα της πολιτικής. Ρίξτε μια ματιά τριγύρω σας στην εκπροσώπηση που έχουμε στον θεσμό της περιφέρειας. Άτομα που θα έδιναν τα πάντα για να φύγουν από τον Βόλο και κάτι τουρισταριά που νομίζουν οτί είναι και τιμή μας που τους έχουμε. Η χαρά της μετριότητας και ο θρίαμβος της καμαρίλας. Δευτεροτρίτοι λακέδες της καμποκρατορίας του θεσσαλάρχη,εκτελούν εντεταλμένη υπηρεσία και δίνουν αναφορά για τα πραχθέντα μια φορά τον μήνα.Τυχάρπαστες κυράτσες που αναβαθμίζονται σε θεσμικούς παράγοντες,μεταμορφώνονταν σε δελτίο καιρού, κάθε που χιόνιζε και κοτσάραν την φάτσα τους μαζί με το λευκό τοπίο και πολιτικοί αρχηγοί έρχονταν μαζί με την τοπική κουστωδία παραγόντων και ζητούσαν τζάμπα κάρτες. Και όλα καλά... μην πάρεις λεφτά από εκείνον, κόψε κάτι από τον άλλο...όλοι έχουν λόγο και άποψη. Όλοι έχουν αναφαίρετα δικαιώματα και κανείς δεν έχει υποχρεώσεις.Το χιονοδρομικό,μοναδικό για την θέση, την ομορφιά του, την τεχνική δυσκολία αλλά και την εγγύτητα με τα χωριά του Πηλίου,αντί να αποτελεί θέμα προβολής και σημείο γύρω από το οποίο να στηθεί μια ολόκληρη βιώσιμη και ισχυρή επιχείρηση, γίνεται(κι εμείς μαζί με αυτό) θύμα εκμετάλευσης και παιχνίδι στα χέρια του κάθε άσχετου. Τα κόμπλεξ κατωτερότητας,εκείνων που δεν θα ήθελαν,δεν θα άντεχαν να δουν έναν Βόλο οικονομικά ισχυρό και αυτόνομο διοικητικά,εκδηλώνονται και σε αυτόν τον τομέα. Κι εμεις; Συνεχίζουμε να πιπιλάμε την καραμέλα; Έχουμε άραγε ασχοληθεί σοβαρά με τα προβλήματα, τις ελλείψεις αλλά και τις άπειρες δυνατότητες του τόπου μας; Έχουμε το θάρρος να σκοτώσουμε τους δαίμονές μας και να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας ή θα ασχολούμαστε με τους τελειωμένους των πολιτικών γραφείων και κάτι αμετροεπείς νάνους υπερσυγκεντρωτισμού,που μαζώνουν δίπλα τους πειθήνια όργανα; Η απάντηση μάλλον θα μας απογοητεύσει. Δεν πειράζει όμως, γι αυτό έχουμε να αναθαρρήσουμε από την εποχή της χούντας.Γι αυτό η πόλη μας είναι πρωταθλητής της ανεργίας και γι αυτό χθεσινά χωριά,μετατράπηκαν σε διοικητικά κέντρα.Γι'αυτό,τοπικοί γκαιμπελίσκοι κάνουν παρέλαση στα βλαχοκάναλα που παίζουν κι αυτά ρόλο στην διαμόρφωση κοινής γνώμης και γι'αυτό χθεσινοί στούρνοι που μια ζωή κρατούσαν το χιονοδρομικό στην μιζέρια,αναγορεύονται διδάκτορες πανεπιστημίου,τη στιγμή που το πτυχίο που πλήρωσαν αδρά σε κάτι ανατολικά μπλόκ,δεν κάνει ούτε για να σφουγγίσεις τον κώλο σου. Είμαστε η χαρά του κακομοίρη, του κολαούζου,της πατσόλας και του ξεφτίλα...και συγχωρήστε με αν όλα αυτά που γράφω,υστερούν πολιτικού πολιτισμου,περισσεύει όμως η τσαντίλα (και δεν εννοω το τυρί που πήγαινε ο παραπάνω για να πάρει καμιά δωδεκάδα μαθήματα.) Όπως και να το κάνουμε,είμαστε μια κοινωνία που μέσες άκρες ΞΕΡΟΥΜΕ. Ο ένας τον άλλον. Ποιος τα παίρνει, ποιός τον παίρνει, ποιός είναι έντιμος και ποίος αγωνίζεται ανιδιοτελώς. Ξέρουμε ότι πολύ δύσκολα σε θέσεις εξουσίας βρίσκουμε κάποιον που να αξίζει να ονομάζεται εκπρόσωπος αυτής της πόλης.Χορτάσαμε παπατζήδες,ρουφιάνους,κατίνες και γυρολόγους.Φτάνει πιά.Ξέρουμε ποιοί αξίζουν και ποιοί δεν θα έπρεπε να τολμούν να μιλάνε.Δυστυχώς όμως ξέρουμε πως λίγα πράγματα θα αλλαξουν,γιατί δεν μπορούμε, δεν θέλουμε,δεν μας αφήνουν; Δεχθήκαμε την άβολή αλήθεια και πορευόμαστε κατά πού μας πάει ο καιρός; Δεν έχω απάντηση,αν την είχα,ίσως να είχα και την λύση.Λυπάμαι που και φέτος,ενώ θεός και καιρός μας βοήθησαν, η ιλαροτραγωδία των ιθυνόντων,επιλέγει να λήξει την σεζόν με τον χειρότερο τρόπο,κρατώντας το κέντρο επιδεικτικά κλειστό γιατί έτσι τους γουστάρει,γιατί θα πέσει έξω στους υπολογισμούς,η γιατί έτσι τους είπανε....όσο για την αξιοποίηση του κέντρου την θερινή περίοδο για καταβάσεις mountain bike,ούτε λόγος.Έχουμε να ασχοληθούμε με προεκλογικές εκστρατείες,εξαγγελίες,αναθέσεις έργων,πως θα επαναπροσαρμόσουμε την σχέση δήμων περιφέρειας..."βρακί δεν έχει ο κώλος μας,γαρίφαλο στ'αυτί μας". Καλώς ή κακώς τα πράγματα είναι απλά και απαιτούν δραστικές λύσεις.Τόπος που δεν παράγει,είναι καταδικασμένος.Στην μιζέρια,στην αυτοκαταστροφή και στην μοιρολατρεία.Όσο κι αν νιώθω θυμωμένος και απογοητευμένος,όχι για τα 110 που πλήρωσα κάρτα ούτε για τα 65 που έδωσαν καποιοι αφελείς,για να βλέπουν το χιονοδρομικό με ένα μέτρο χιόνι να παραμένει κλειστό, όσο κι αν αηδιάζω με τα μικροπολιτικά παιχνίδια που βρωμάνε σβουνιά από χίλια μέτρα και που δεν θέλουμε να στεναχωρήσουμε τους κατοίκους κισσού και να ανοίξουμε τον δρόμο που ΠΑΡΑΝΟΜΑ περναεί μέσα από τις πίστες,δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την αξία των στελεχών που έδωσαν το χιονοδρομικό,παρά τις όσες ελλείψεις του,στην καλύτερη δυνατή κατάσταση,στο κοινό. Ελπίζω του χρόνου να είναι καλύτερα,μέχρι όμως να καταλάβουμε ποιοί αξίζουν και ποιοι όχι,θα φτάνουμε στο σημείο να κάνουμε τον σταυρό μας που έφυγε κι αυτή η χρονιά. Σε όλα τα παιδιά των lift, στους πιστέρ στον Διευθυντή κύριο Μήτσιου και φυσικά στον θρυλικό κύριο Θεοδώρου,ένα μεγάλο ευχαριστώ. Στο επανιδείν και ελπίζω η επόμενη χρονιά να μας απαλλάξει από κάθε κακό.Τις εξετάσεις τις δίνουμε στην πόλη του Βόλου και σε ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο.